Slaapkoppen en geschiedenis van de spoorlijn

Heeeey allemaal,

Vandaag hebben we Bangkok verlaten voor Kanchanaburi. We gingen om 7:30 opstaan om onze tassen in te pakken en om te douchen en aan te kleden. Als ontbijt had ik toast, American pancakes, yoghurt en fruit. Er was zelfs dragonfruit, mmm! Ons vervoersmiddel van Bangkok naar Kanchanaburi was een klein busje en de reis duurde 2 uur en 30 minuten. Ik heb gewoon lekker geslapen en een beetje naar buiten gekeken. We sliepen bij het VN guesthouse, wat aan de rivier Kwai ligt. We brachten de spullen naar de kamer en gingen in het restaurant zitten. Ik had een kipburger met een bananenmilkshake. Het was om te smullen. Daarna gingen we het plaatsje in en liepen we in een straat met allerlei oude en bijzondere huizen volgens de Lonely Planet. Dat vond ik wel mee vallen, maar het was grappig om te zien. Zo had ik ook gezien dat de Thai grote brokken ijs in een machine deden om het kleiner te maken en daarna gingen de kleine stukken ijs in een grote zak. Deze zak leek wel op de zak waar ze rijst vaak in doen. Het was aardig warm, dus we bleven goed water drinken. Daarna liepen we naar de militaire begraafplaats waar alle militairen liggen die zijn omgekomen tijdens het aanleggen van de Birma-Thailand spoorlijn in de Tweede Wereldoorlog. Er waren in totaal 3000 Nederlanders, zowel militairen als normale burgers, omgekomen door uitputting, ondervoeding en ziekten bij het aanleggen van deze spoorlijn. De militaire begraafplaats zag er mooi en goed onderhouden uit. Na het bezoek aan de begraafplaats gingen we het Death railway museum gbezoeken dat ging over de spoorlijn. Ik kreeg door dit museum een veel beter beeld van wat de Japanners hadden gedaan met betrekking tot de oorlogsgevangenen en de lokale bevolking. Daarnaast heb ik kennis opgedaan, want tijdens de geschiedenislessen wordt hier bijna geen aandacht aan besteed. Zo las ik dat ze weinig voedsel binnen kregen en dat ze hard moesten werken bijvoorbeeld houten balken sjouwen. Grote delen van de spoorlijn worden in het huidige tijdperk niet gebruikt. Het museum gaf informatie door middel van beeld, lichtjes en tekst. We kregen gratis thee bij het museumbezoek, maar blijkbaar ging het museum dicht dus moesten we de thee buiten opdrinken. Ik vond het een interessant museum. We liepen terug naar ons verblijf en gingen rustig wat eten en drinken. We hadden loempia’s, cashewnoten en uienringen als appetizer. Ik had een citroen smoothie genomen tegen de warmte. Als avondeten had ik Chinese noodles met groente, rundvlees en een lekker sausje. Mijn buik zat helemaal vol. Ook heb ik de zon zien ondergaan wat hier eerder is dan in Nederland, maar helaas was het niet een hele mooie zonsondergang die een foto waard was.

Liefs,
Marjolein

Tjerk staat op en ik kort daarop ook. Om 8 uur is het ontbijt. Nog een paar restantjes in de tas gepakt, ik ben klaar voor de reis naar Kanchanaburi. De taxi staat al klaar. Tjerk stapt voorin in, ik zit tussen de meiden. De reis duurt ongeveer 2 uur. Tjerk, Iris en Marjolein knikkebollen en slapen de gehele reis. Het VN guesthouse ligt aan het water, een prachtige locatie. Marjolein en Iris hebben een kamer aan de rivierzijde en Tjerk en ik eentje in de binnenring. We lunchen in het VN en lopen dan richting de Heritage Walking street. Aan deze straat staan verschillende huizen die in verschillende stijlen gebouwd zijn. Niet alle huizen zijn nog mooi. Het valt ons tegen. We lopen terug naar naar de grootste begraafplaats (Allied war Cemetry) waar mensen, waaronder ook 3000 Nederlanders zijn omgekomen bij het bouwen van de Thailand-Birma spoorlijn. We lopen langs de vele stenen waarop een plaquette is gemaakt met daarop de naam. Indrukwekkend! Vervolgens bezoeken we het Thailand-Birma railway Centre. Hier wordt d.m.v. foto’s, tekst en video’s de bouw van de spoorlijn uitgelegd en worden de gruwelen getoond hoe krijgsgevangen leefden en behandeld werden in kampen. De Japanners wilden de spoorlijn in zo’n kort mogelijke tijd aanleggen waarbij er ca. om de 10 km een kamp werd gebouwd. Onder de indruk lopen we terug naar het hotel. We eten en gaan daarna chillen.

Groet, Lucie