Swimmingpool is closed

Hi,

Vandaag hebben we een toeristische route gereden met een busje van Kanchanaburi naar Bangkok, maar eerst schrijf ik iets over de ochtend. Om 7:30 zouden we gaan ontbijten dus hadden Iris en ik de wekker om 6:45 gezet, zodat we konden douchen, aankleden en onze tassen alvast zo ver mogelijk konden inpakken. Ik had dit keer de iets luxere variant van het ontbijt genomen met een twee broodjes toast, een spiegelei met twee dooiers, bacon, thee en sinaasappelsap. Nadat we alles ingepakt en betaald hadden moesten we onze tassen in het busje doen. De man van het busje was super aardig en vertelde over zijn kinderen dat die op school zaten waar wij langsreden en de partyboot die van vroeg in de avond tot 12 uur ‘s middags voer over het water. Het kostte veel geld zei hij tegen ons. Mama had gezegd dat we deze keer een andere weg namen dan de vorige keer en dat er meer te zien was. Ik heb tijdens deze reis niet geslapen. De chauffeur reed rustig over de drempels en reed ook rustig op de weg. Ik kreeg alleen wel een houten kont, omdat ik in het midden zat tussen Iris en mama en dat was een hard kussen. In Bangkok kwamen we bij het Mercure hotel aan en papa betaalde de chauffeur. Onze tassen werden op een kar gezet en later naar onze kamer gebracht. Dit hotel had een super mooi zwembad op het dak en het plan was dat we ‘s avonds gingen zwemmen. Er was een kamer klaar dus daar brachten we de tassen en gingen wachten op de grote rugzakken, maar ze kwamen niet. Papa belde naar beneden of ze de tassen konden brengen en ja hoor er werd geklopt. Wij hadden verwacht dat de tassen er waren, maar er was een jongen aan de deur met zo’n lege bagagekar. Papa ging weer bellen en toen hij aan het bellen was werd er geklopt en daar waren onze tassen. Ik trok snel een korte broek en een t-shirt aan, want met jurkje lopen vind ik minder fijn als je lange afstanden moet afleggen. We gingen als eerst naar het winkelcentrum Center Plaza lopen, omdat papa’s rugzak kapot was bij de rits. We hebben meerdere winkels bekeken in het winkelcentrum dat 12 verdiepingen telt en uiteindelijk heeft papa een blauwe rugzak van The North Face gekocht. Ook gingen we in het winkelcentrum op zoek naar raincovers voor over de rugzakken, maar ze waren afgrijselijk duur dat we ze niet kochten. We aten bij een restaurantje in het winkelcentrum en hadden kleine hapjes besteld en noodles die we deelden. Als laatste namen we een ijsje bij de McDonalds en ik had een McFlurry Oreo met echt super veel oreo. Daarna gingen we met de metro en BTS rail naar de halte die dichtbij het Jim Thompson House lag. We liepen naar het Jim Thompson House waar we een rondleiding door het huis kregen. De huizen waren door Jim Thompson, een Amerikaan die voor de voorloper van de CIA had gewerkt en in Thailand gestationeerd was, op dit stuk grond neergezet. Hij had allerlei kunst verzameld en ook bijvoorbeeld boeddha’s zonder hoofd, armen of benen. Daarnaast had hij de zijde-industrie weer opgang gekregen in Thailand. Het huis was echt bijzonder ingericht en er was goed over na gedacht door meneer Thompson. Zo hadden de kamers hoge drempels bij de deuren om de geesten buiten te houden en waren drums omgetoverd tot lampen. De vrouw die de rondleiding gaf was niet zo fijn, want elke keer als ze vertelde leek het net een bandje dat ze gerepeteerd had. Ook zei ze elke keer Thank you of stopte ze gewoon, waardoor het helemaal een bandje werd. Ik had het met Iris er over als wij zo monotoon zouden praten tijdens een presentatie dat je echt een zware onvoldoende zou krijgen. Helaas mocht je binnen geen foto’s maken, alleen van de buitenkant. Daarna gingen we met het openbaar vervoer naar Silom Road om daar wat te gaan eten. Ook kochten we op de markt leuke etuitjes waar bijvoorbeeld de mini-router in kon. Iris en ik deelden in het restaurant meerdere gerechten zoals knoflookbrood, loempia’s, visvingers en garnalen met broccoli en rijst. Daarna gingen we terug naar het hotel om ons klaar te maken voor het zwembad. Iris en ik gingen van de 18e verdieping waar onze kamers zich bevonden naar verdieping 10, want daar bevond zich het zwembad. Er stond een hekje bij het zwembad dus ik vroeg aan de medewerker bij de bar is het zwembad open en hij gaf aan dat het zwembad om 8 uur al gesloten was. Iris en ik gingen naar papa en mama die bij de receptie waren om het te vertellen. Papa probeerde nog of we echt niet mochten zwemmen, maar helaas. We baalden als een stekker, omdat het een heel bijzonder zwembad was met zo’n uitzicht. We hebben nog wel foto’s gemaakt en beneden wat gedronken. Daarna gingen we naar bed.

Liefs,
Marjolein

Om 8:15 uur zitten we in de taxi terug naar Bangkok. Rond 12 uur komen we bij het hotel aan. Op de 10e etage is een zwembad waarbij je over de stad kan uitkijken. Dat gaan we later doen. Eerst gaan we op zoek naar een rugzak voor Tjerk. De fotorugzak heeft rubberen onderdelen die compleet vergaan zijn. Het onderste deel van de rugzak hangt daardoor half open. Gisteravond heeft Tjerk nog gemaild met een rugzakkenreparateur. Helaas heeft deze man het zo druk dat hij de rugzak over 2 weken kan maken. In een groot winkelcentrum vindt Tjerk een nieuwe rugzak. Ik laad alles van de oude rugzak in de nieuwe en we kunnen de vakantie weer verder vervolgen. We lunchen in het winkelcentrum. Na een ritje met de trein komen we aan bij treinstation National Stadium. We brengen een bezoek het Jim Thomson House. Jim Thomson heeft een stuk land gekocht en daar 6 Thaise huizen van hout opgebouwd. De architectuur van en in de huizen is schitterend. We volgen een tour. Het meisje ratelt monotoon op wat er bijzonder is aan de man, huizen en het interieur. Het lijkt elke keer op een cassettebandje dat wordt afgespeeld en gevolgd door stop. Bij de toer 5 minuten na ons, hoorden we exact dezelfde tekst. We gaan terug naar Silom om op de nachtmarkt Patpong een etuitje te kopen voor het apparaat waarmee je een wifipoint maakt. Daarna eten we iets in een straatje en gaan we terug naar het hotel. We kopen tokens voor de metro, maar met mijn token gaat het mis. Er kwam een token uit het apparaat en er was nog niet geen geld ingegooid. Ik loop naar het poortje en ja hoor, ik mag niet naar binnen. Een mevrouw van de metro helpt. Ze laadt het token op met de juiste treinstation en ik mag naar binnen. Toch niet. Nogmaals laden en ander token, ik kan er nog steeds niet door. Ik krijg 42 Bath, ze pakt een nieuw token en ja, hoor ik mag erdoor. In het hotel trek ik mijn badpak aan en trek er een jurk overheen. Marjolein en Iris gaan er alvast heen en Tjerk en ik lopen naar de receptie. Het duurt niet lang of Marjolein en Iris weer naast ons staan. Ik zie 2 hele teleurgestelde gezichten. Het zwembad is dicht, het sluit om 8 uur. We drinken nog iets en gaan dan nog een paar foto’s maken van de stad bij het zwembad. In de hotelkamer trek ik mijn badpak uit. Ik pak mijn rugzak in en ga slapen.

Kus, Lucie