Gloeiende remmen

Hoi allemaal,

Vandaag is het weer een reisdag. We zijn vertrokken met een mini-van van Luang Prabang naar Vang Vieng. Om 8:30 gingen we ontbijten. Na het ontbijt gingen we onze tassen inpakken, tandenpoetsen en verlieten we onze kamer. We dachten dat om 9:30 een mini-van ons kwam ophalen, maar we moesten eerst met onze flightbags en dagrugzak naar de hoofdweg lopen. Een flightbag tilt veel minder makkelijk dan als je de rugzak op je rug zou doen. Na een stukje sjouwen en hijsen waren we bij de tuk-tuk aangekomen. Met de tuk-tuk werden we naar het busstation gebracht waar de mini-van stond. Om 10:00 was de hele mini-van vol en begon onze tocht van 5 uur. Onderweg stopten we drie keer om wat te eten en te drinken, naar de toilet te gaan en een keer voor een mooi uitzicht. Ik kon niet slapen in het busje, want elke keer moest de chauffeur remmen of toeteren. Ik was blij dat we het busje uit mochten af en toe tijdens de tocht. Toen we in Vang Vieng aangekomen waren namen we een tuk-tuk naar ons hotel, maar wat bleek dat de tuk-tuk het hotel niet kon bereiken en moesten we met een bootje naar het hotel gebracht worden. Zo’n smal bootje bracht twee personen naar de overkant. Mama en ik zeiden tegen elkaar dat de flightbags eerst gebracht moesten worden, omdat anders ze aan de kant bleven liggen. Nadat de flightbags gebracht waren gingen wij in het bootje. De huisjes zagen er leuk uit, maar het was niet echt schoon. Iris en ik gingen een gedownloade film op Netflix kijken. Op een gegeven moment kwamen papa en mama dat we naar de overkant gingen om wat te drinken en te eten. We kwamen een winkel tegen van de neppe TheNorth Face en kochten daar twee tasjes die waterproef waren en een raincover voor Iris en mama. We gingen wat drinken bij een restaurant, maar besloten dat we daar niet gingen eten. Het was niet zo gezellig. Iris had een leuk restaurantje gezien waar we deden aan een Koreaanse barbecue. Het hield in dat je kolen kreeg en een rooster waar je vlees, vis en groenten op kon doen. Ik vond het erg gezellig. Het was inmiddels al donker geworden, maar het regende ondertussen erg hard dus gingen we een koffiezaak in. Iris en ik hadden een Latte Caramel en we kregen de koffie in een soort soepkom waar je dus niet makkelijk uit kon drinken zonder dat het overstroomde. Nog even een bezoek gebracht aan de supermarkt voor toiletpapier en liepen we naar beneden naar de rivier. Met de boot staken we de rivier over. Iris en ik hebben onze film nog even afgekeken op Netflix en gingen daarna slapen.

Liefs,
Marjolein

Ik pak mijn rugtassen weer in. Vandaag gaan we met een minivan bus naar Vang Vieng. Om 9:30 worden we opgehaald door een Tuk- Tuk die ons naar het minivan busstation brengt. Met nog een aantal anderen stappen we in de minivan. De weg gaat door dorpjes, er lopen koeien los op de straat, en er zijn veel (haarspelt)bochten. De chauffeur houdt van hard remmen. Na 1,5 uur is er een plaspauze. We rijden weer verder. Op een uitzichtpunt stopt de chauffeur weer. We schieten wat foto’s en de weg wordt vervolgd. Opnieuw stoppen we bij een restaurantje langs de weg, nu iets langer. Het eten voor de chauffeur wordt opgediend. Wij nemen een blikje fris. Het is nog ongeveer een uur rijden. Aangekomen bij het busstation, staan er Tuk-Tukjes klaar. Eentje brengt ons tot aan de rivier. Er is geen brug en we moeten met een bootje verder. Tjerk en Iris stappen in het smalle wankelende bootje en gaan zitten op een zeer laag houten bankje. Iris vindt het niks. Marjolein en ik blijven staan bij onze tassen. Het bootje komt terug. Marjolein en ik moeten in het bootje. Het kost erg veel moeite om hen te overtuigen dat toch eerst de rugzakken naar de andere kant moeten worden gebracht. Uiteindelijk begrijpt men het. Als laatste gaan Marjolein en ik over. Ik ga niet op het bankje zitten, het is zo laag dat ik niet meer overeind kom. Ik lig op mijn knieën in de boot. Ik stap er aan de overkant gemakkelijk weer uit. De huisjes zijn mooi, we kijken op de rivier uit. Nadat alles op z’n plek is gezet, de was gedaan en in de Lonely Planet is gekeken hoe we vanaf hier richting de volgende plek komen, gaan we met het bootje, nu zittend op een krukje, naar de andere kant. We lopen een reisbureautje binnen. De man is vriendelijk en hulpvaardig. We moeten een dag eerder uit Vang Vieng vertrekken om het reisschema nog enigszins te volgen, willen we later niet in de problemen komen. De bus wordt geboekt van Vang Vieng naar Vientiane, waar we twee uur later vertrekken met een slaapbus naar Tha Khaek. Daarna kopen we nog waterdichte zakken voor het tuben en twee raincovers. Bij een restaurantje drinken we iets en lopen daarna richting de supermarkt. Iris heeft een leuk restaurantje gezien om te eten. We gaan Koreaanse barbecue eten. We grillen garnalen, groenten en kip. Na het eten nemen Tjerk en ik nog een lekkere bak dubbel espresso en een cappuccino en Iris en Marjolein een caramel latte bij café Prince. Voor de boot moeten we ons melden bij restaurant Otherside. Een meisje belt degene aan de andere kant van het water. Het bootje komt aanvaren. Per twee gaan we naar de overkant. Na nog even wat getypt te hebben, ga ik slapen.