Doe de hippie shake
Door: Iris en Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein en Iris
19 Juli 2015 | Costa Rica, Pital
Wat een dag! Ik vertel dit nu met krakende botten hahah.
We vertrokken al vroeg en reden heel rustig naar een hele mooie tuin. Het was echt prachtig we deden laarzen aan en gingen door de modder. Op een gegeven moment zoog mijn laars helemaal in de modder en ik kreeg hem niet meer uit de modder want ik had maat 44. Papa probeerde me te helpen maar door hem viel ik. Helemaal vies! Later zat mama ook vast. Toen besloten we om toch maar terug te gaan. Over hobbelende wegen gingen we richting de lodge, gratis massage dus! Toen we rond de avond aankwamen gingen we met een boot naar het park. We kregen een kokosnoot en dronken hem op. Brachten onze spullen weg, rusten op het terras en liepen om 19:30 naar diner. Ik sliep redelijk snel.
Hopelijk hebben jullie nergens last van hahaha!
Iris
Hoi allemaal,
Vandaag zijn we weer om half 7 opgestaan. Na het ontbijt nog even op de WiFi gezeten en daarna gingen we naar Heliconia Island, daar wonen Nederlanders. Het is een soort tuin waar je door rond kan wandelen en veel kan zien. Prachtig om te zien. Maar er waren overstromingen geweest en daardoor was het heel modderig. We konden laarzen lenen maar wel in de maat 43. Iris en mama waren al vast komen te zitten. Bij Iris was papa er nog wel om te helpen, maar toen liet hij haar los en lag ze pardoes zo in de modder. Mama was later ook vast komen te zitten en ik wilde haar helpen dus ik gaf mijn camera aan Iris. Mijn camera zat daarna dus onder de modder en moet nog even gepoetst worden. Na Heliconia Island begon de autoruit. Die lang duurde en over kkaaddunk, hobbelde, tsjik weggetjes ging. Dat was wat minder en nu doen m'n ribben ook wel zeer. We hebben net gegeten, rijst met vlees en een salade + soep + een citroentaartje die een beetje klef was. Maar ga nu slapen.
Doei,
Marjolein
Deze keer geen wekker, die ons wekt. Tjerk staat op en ik blijf liggen. Nog meer bulten, in mijn hals, op mijn oor, op mijn arm. Er is geen beest te vinden, niet vliegend en niet kruipend. Ik ga douchen. We pakken de spullen weer in. Marjolein en Iris staan voor de deur, aangekleed en wel. We lopen naar het ontbijt. We laden de spullen in de auto en rijden naar Heliconia Island. Een eiland waarop diverse soorten Heliconia's zijn. Het eiland was kort geleden nog overspoeld, waardoor over het gras een laag zand was gekomen, dat nog heel erg nat was. We krijgen laarzen aan, maat 44. Ik slof door het bos. We kijken onder elk blad, maar ons oog is kennelijk niet geoefend genoeg. We lopen door het park met Heliconia's en Iris zit vast. Ze valt en zit onder de modder. Nadat ze eruit is getrokken, is Tjerk verdwenen. Hij is niet vast komen te zitten en heeft het pad gevonden. Hij roept ons maar we zien hem niet. We lopen terug. Daarna doen we nog een poging en ja hoor, ik zit vast, hde modder zuigt als een gek en pogingen om los te komen mislukken. Ik krijg kramp in beide benen van het gesleur aan de laarzen. Ik doe mijn sokken uit, stap de modder in en ruk de laarzen uit de modder. Ik ben er klaar mee. Met Iris loop ik terug, spuit mijn voeten schoon met water en doe mijn slippers aan. Even later komen Tjerk en Marjolein. Als Iris en Marjolein andere kleding hebben aangetrokken, rijden we verder naar Pital. Hier nemen we een lunch, want daarna zal het 30 km hobbelen worden over een onverharde weg. De bordjes die in Pital Maquenque Ecolodge moeten we volgen. We hebben 3 maal het dorp gezien en geen bord te bekennen. We rijden rechtdoor door het dorp heen, komen op een onverharde weg en qua kilometers op de routeplanner zou dit moeten kloppen. Helaas na 2 km ligt de brug eruit. Terug dan maar weer. We nemen een andere afslag in de hoop dat we op de juiste weg terecht komen, route 250. We hobbelen op onverharde wegen en komen bij een stuk wat er niet goed uitziet. Tjerk en ik kijken elkaar aan. Hier gaan we niet doorheen. De kans dat we vastkomen te zitten is zeer groot. Locals gebaren ons een andere weg te volgen. Dat doen we en komen uiteindelijk op de juiste weg aan, route 250. We hobbelen uren over de onverharde weg met diepe kuilen en water. Een nadeel is dat het ook al begint te schemeren. Uiteindelijk bereiken we om kwart voor 6 de plek waar we de komende 2 dagen gaan doorbrengen. Met een bootje gaan we over en worden we verwelkomd met een kokosnoot met kokosmelk. Heerlijk. Om half 8 gaan we eten en daarna duiken we ons bed in.
Liefs, Lucie
We vertrokken al vroeg en reden heel rustig naar een hele mooie tuin. Het was echt prachtig we deden laarzen aan en gingen door de modder. Op een gegeven moment zoog mijn laars helemaal in de modder en ik kreeg hem niet meer uit de modder want ik had maat 44. Papa probeerde me te helpen maar door hem viel ik. Helemaal vies! Later zat mama ook vast. Toen besloten we om toch maar terug te gaan. Over hobbelende wegen gingen we richting de lodge, gratis massage dus! Toen we rond de avond aankwamen gingen we met een boot naar het park. We kregen een kokosnoot en dronken hem op. Brachten onze spullen weg, rusten op het terras en liepen om 19:30 naar diner. Ik sliep redelijk snel.
Hopelijk hebben jullie nergens last van hahaha!
Iris
Hoi allemaal,
Vandaag zijn we weer om half 7 opgestaan. Na het ontbijt nog even op de WiFi gezeten en daarna gingen we naar Heliconia Island, daar wonen Nederlanders. Het is een soort tuin waar je door rond kan wandelen en veel kan zien. Prachtig om te zien. Maar er waren overstromingen geweest en daardoor was het heel modderig. We konden laarzen lenen maar wel in de maat 43. Iris en mama waren al vast komen te zitten. Bij Iris was papa er nog wel om te helpen, maar toen liet hij haar los en lag ze pardoes zo in de modder. Mama was later ook vast komen te zitten en ik wilde haar helpen dus ik gaf mijn camera aan Iris. Mijn camera zat daarna dus onder de modder en moet nog even gepoetst worden. Na Heliconia Island begon de autoruit. Die lang duurde en over kkaaddunk, hobbelde, tsjik weggetjes ging. Dat was wat minder en nu doen m'n ribben ook wel zeer. We hebben net gegeten, rijst met vlees en een salade + soep + een citroentaartje die een beetje klef was. Maar ga nu slapen.
Doei,
Marjolein
Deze keer geen wekker, die ons wekt. Tjerk staat op en ik blijf liggen. Nog meer bulten, in mijn hals, op mijn oor, op mijn arm. Er is geen beest te vinden, niet vliegend en niet kruipend. Ik ga douchen. We pakken de spullen weer in. Marjolein en Iris staan voor de deur, aangekleed en wel. We lopen naar het ontbijt. We laden de spullen in de auto en rijden naar Heliconia Island. Een eiland waarop diverse soorten Heliconia's zijn. Het eiland was kort geleden nog overspoeld, waardoor over het gras een laag zand was gekomen, dat nog heel erg nat was. We krijgen laarzen aan, maat 44. Ik slof door het bos. We kijken onder elk blad, maar ons oog is kennelijk niet geoefend genoeg. We lopen door het park met Heliconia's en Iris zit vast. Ze valt en zit onder de modder. Nadat ze eruit is getrokken, is Tjerk verdwenen. Hij is niet vast komen te zitten en heeft het pad gevonden. Hij roept ons maar we zien hem niet. We lopen terug. Daarna doen we nog een poging en ja hoor, ik zit vast, hde modder zuigt als een gek en pogingen om los te komen mislukken. Ik krijg kramp in beide benen van het gesleur aan de laarzen. Ik doe mijn sokken uit, stap de modder in en ruk de laarzen uit de modder. Ik ben er klaar mee. Met Iris loop ik terug, spuit mijn voeten schoon met water en doe mijn slippers aan. Even later komen Tjerk en Marjolein. Als Iris en Marjolein andere kleding hebben aangetrokken, rijden we verder naar Pital. Hier nemen we een lunch, want daarna zal het 30 km hobbelen worden over een onverharde weg. De bordjes die in Pital Maquenque Ecolodge moeten we volgen. We hebben 3 maal het dorp gezien en geen bord te bekennen. We rijden rechtdoor door het dorp heen, komen op een onverharde weg en qua kilometers op de routeplanner zou dit moeten kloppen. Helaas na 2 km ligt de brug eruit. Terug dan maar weer. We nemen een andere afslag in de hoop dat we op de juiste weg terecht komen, route 250. We hobbelen op onverharde wegen en komen bij een stuk wat er niet goed uitziet. Tjerk en ik kijken elkaar aan. Hier gaan we niet doorheen. De kans dat we vastkomen te zitten is zeer groot. Locals gebaren ons een andere weg te volgen. Dat doen we en komen uiteindelijk op de juiste weg aan, route 250. We hobbelen uren over de onverharde weg met diepe kuilen en water. Een nadeel is dat het ook al begint te schemeren. Uiteindelijk bereiken we om kwart voor 6 de plek waar we de komende 2 dagen gaan doorbrengen. Met een bootje gaan we over en worden we verwelkomd met een kokosnoot met kokosmelk. Heerlijk. Om half 8 gaan we eten en daarna duiken we ons bed in.
Liefs, Lucie
-
21 Juli 2015 - 07:59
Petra En Sjors:
Hallo mensen,
Jeetje dat is me wat Marjolein en Iris jullie zijn toch wel wat gewend op de schoolkampen daar is het toch ook niet altijd op paden lopen en schoon thuis komen? Ha Ha
Zal voor jullie de 20e wel een rustdag geworden zijn, jullie zullen ongetwijfeld spierpijn hebben!
Het is wisselvallig zomerweer in Nederland op zich niet koud, 20-23 graden half bewolkt/zon/regen.
Verder gaat het allemaal zo zijn gangetje.
Heel veel groetjes van Sjors en Petra -
21 Juli 2015 - 08:57
Oma Pijlman:
Hoi
Wat een reis zeg door al die kuilen.
Maar Tjerk je bent toch geen watje om je dochter zo maar te laten vallen in de modder.
Goed dat je maar met mama terug ging Iris.
Marjolein jij wist zeker hoe het moest , vlug door lopen toch.
Ik hoop dat jullie na een nachtje slapen weer fit zijn .
Stijf vast nog wel maar laat je maar lekker masseren.
Wat een belevenis.
Doei!!! oma pijlman -
21 Juli 2015 - 09:23
Maria:
Hallo allemaal,
Wat een enerverende reis hebben jullie! En ook niet zonder 'gevaren'. Modderige routes, steekbeesten, maar toch vooral prachtige belevenissen en zo gevarieerd! Dit is wel een heel bijzondere reis hoor! Zo eentje maak je niet ieder jaar :-).
Ik ben reuze benieuwd naar de foto's van al dat bijzondere dat jullie hebben gezien tot nu toe.
Hopelijk gaat het met het hoesten van marjolein de goede kant op en er zal vast wel een bruikbaar en vrij verkrijgbaar middeltje voor gevonden zijn.
Na al zoveel gezien en gedaan te hebben in 1 week, is het haast ongelooflijk dat jullie nog 3 van zulke weken voor de boeg hebben.
Geniet met volle teugen!
Groetjes,
Maria -
21 Juli 2015 - 09:44
Gerda:
Ons motto op vakantie: 'elke dag een avontuur!'. Nou, daar past jullie vakantie en de avonturen die jullie beleven helemaal in!! Wat gaaf zeg om dit te doen!
Wat zijn trouwens heliconia's? Planten? Bloemen? Dieren? Ik heb echt geen idee... ;-S Ik ga 't wel even googelen (of hoe je dat ook schrijft).
Succes en véél plezier met het volgende avontuur! Liefs uit DH van GRCL
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
