Blauwe plekken, zweet en tranen
Door: Marjolein en Lucie
Blijf op de hoogte en volg Marjolein en Iris
16 Augustus 2018 | Laos, Ban Houayxay
Vannacht hoorde ik een boomrat lopen, want hij maakte lawaai. Om kwart over 6 werd ik wakker gemaakt door de gibbons. De gibbons maken elke ochtend om kwart over 6 dit geluid had de gids eergisteren verteld. Ik ging mij rustig omkleden en pakte mijn tas weer in. We gingen met z’n allen kijken of we de gibbons konden zien, maar het was vandaag niet onze geluksdag. De gidsen kwamen eraan met ons ontbijt. We aten dit keer geen rijst, maar kregen brood, tamarindejam, ei en worstjes. Jammie! Daarna was het tijd om met de zipline de boomhut te verlaten en begon het klimmen, glijden en dalen weer. De gidsen zeiden dat we een minder zware en makkelijkere route zouden nemen, maar ik vond het nog steeds er zwaar. Ik denk dat we vanaf de boomhut 5 ziplines hebben genomen, waarvan 1 ik echt maar ook echt niet leuk vond. Je moest ziplinen naar het platform en vanaf daar moest je omhoog klimmen en een andere zipline nemen. Het probleem was dat je van dat platform in de diepte moest kijken en het was echt een enorm gat naar beneden. Ik durfde niet meer door mijn hoogtevrees en uiteindelijk ben ik wel gegaan, maar moest gewoon huilen. Daarnaast toen ik mezelf omhoog moest tokkelen, want de zipline ging net zoals sommige andere omhoog en haalde je de overkant niet. Toen ik eindelijk weer op de grond stond ging ik een soort van hyperventileren, niet zo erg. Het kwam door de spanning. We gingen weer verder klimmen en klauteren en namen weer een zipline. Bij het basiskamp aangekomen moesten we het tuigje weer inleveren en werd er een groepsfoto gemaakt. Eén gids bleef achter, maar had nog wel even voor ons bamboestokken gehaald. We kregen allemaal een knuffel van hem. Daarna gingen we verder met onze tocht naar het dorpje, dat was gelukkig vooral dalen. We kwamen bij de rijstvelden aan en natuurlijk gleed ik vaak uit en bijna het rijstveld in. Niet één keer, maar meerdere keren. De gids hielp mij goed. De rivier was flink gestegen door alle regenbuien van de afgelopen dagen. De rivier moesten we door en dat deed iedereen met zijn (berg)schoenen. In het dorpje moest ik mijn schoenen uitknijpen en mijn sokken uitwringen, maar het bleef wel een zwembad hoor ;). Van papa kregen we een colaatje en dat was heerlijk, omdat we dat drie dagen niet hadden gehad. Na een korte pauze verlieten we het dorpje en moesten we naar de truck lopen. Het was een superduper zware tocht. Het ging alleen maar omhoog. Ik liep met mama achteraan samen met de gids en andere medewerkers/bewoners van het dorpje die ook met de truck meegingen. Mama en ik namen vaak een pauze, want we spraken met elkaar af van dat we liepen tot die paal, tot die hoek. De hellingspercentages stonden nergens vermeld, maar het was erg stijl. Volgens mij duurde het een uur voordat we de truck bereikt hadden. Maar daar begon het hoor. In plaats van twee trucks was er maar één truck die het punt had bereikt. We moesten daar sowieso met z’n zestienen in en daarnaast nog de gids, andere medewerkers en bewoners. Uiteindelijk zaten we met z’n zestienen lekker krap in de achterkant van de truck en reden we een stukje. De truck zat vast, dus twee Franse mensen hadden besloten om alvast te gaan lopen en niet meer in de truck te gaan. De truck reed weer dus ging iedereen er weer in, maar toen zat de truck echt goed vast. Iedereen moest eruit, maar de gids had gezegd dat mama en ik er in moesten blijven zitten. Papa en Iris waren echte bikkels, want die gingen doorlopen. De truck zat tot en met z’n as in de blubber vast. De lier werd gepakt, naar meerdere pogingen en ik denk wel 60 minuten later waren we weer los. De truck reed de berg omhoog en na een flink stuk kwamen we papa en Iris weer tegen. Veel andere mensen gingen doorlopen. Op een gegeven moment zat de truck op de helling vast met zijn voorkant, dus Iris en papa er weer uit. De lier werd weer gepakt en ondertussen kregen mama en ik lunch. Ik zat vol en had nog niet alles op dus dat had ik samen met mama gedeeld met een klein jongetje en zijn moeder. Na een lange tijd lukt het om de auto los te krijgen en reden we de helling op. Papa, Iris en de gids werden weer opgepikt en weer reden tot het punt dat we moesten lopen. Daar waren ook andere mensen van de groep en samen liepen we naar beneden. Toen begonnen de obstakels, want vanwege de grote regenbuien waren sommige palen weggevallen waaraan je je kon vasthouden als je de rivier via bamboestokken overstak. Mama viel zo in het water en papa, Iris en ik waren heel erg geschrokken net zoals de andere mensen. De gids hielp mama uit het water en gelukkig had ze zich geen pijn gedaan. Wat ook bijzonder was dat haar spullen bleek later droog waren gebleven. Iris en ik moesten nog en we waren best bang, omdat mama natuurlijk was gevallen. Gelukkig hadden we de overkant gehaald. Na nog twee bamboebruggen, trapjes en een hangbrug waren we eindelijk bij de trucks aangekomen. We kregen een koekje en die smaakte erg goed. Iris en ik gingen in een andere truck zitten dan papa en mama en we konden zelfs binnen in de auto zitten. Iris en ik hebben mooie foto’s gemaakt, omdat de ramen openstonden. De gids vertelde ons hoe hoog het water had gestaan en dat de rijstvelden kapot waren gegaan. Dit zagen we onderweg ook met onze ogen. Daarnaast zagen we ook hele poelen langs de weg waar mensen hun auto zaten te wassen of hun kleding. Ook zag je dat de natuur het zwaar had gehad. Uiteindelijk waren we bij het kantoor van de gibbon experience aangekomen en namen we samen met het Franse gezin een took-took naar het hotel, want zij zaten toevallig in hetzelfde hotel. Bij het hotel haalden we onze tassen en was op, maar mama en ik gingen onze bergschoenen schrobben. Nog meer spieren gekweekt ;) Daarna gingen we douchen en nieuwe kleding aandoen. De modder ging er pas naar een paar keer wassen uit mijn haar en van mijn lichaam af. We liepen naar een winkeltje om water en eten te halen voor de volgende dag. We gingen in het restaurantje van het hotel wat zitten eten en drinken. In het restaurantje zaten ook de Franse mensen en we kregen van hen biertjes en een limoendrankje en hetzelfde deden wij bij hen. Toen het op was was het tijd om te gaan slapen.
Liefs,
Marjolein
Om kwart over 6 worden we geroepen door de Gibbons. Ik neem het geluid op. We staan op ruimen de bedden op. Om half 8 wordt het ontbijt door de twee gidsen gebracht. Om 9 uur hebben we onze tuigjes en bergschoenen weer aan. Het is ongeveer 30 minuten naar het dorpje. Na klimmen, dalen en zip-linen komen we aan bij het dorpje. Hier geef ik mijn tuigje af en nemen we afscheid van een gids. Vervolgens lopen we door. De regenval heeft het glibberig en blubberig gemaakt. Mijn voeten glibberen alle kanten in. Door de rijstvelden gaan we terug. We moeten hetzelfde riviertje door. Allemaal besluiten we de schoenen aan te houden en er zo doorheen te gaan. Het water is behoorlijk gestegen, nu is zelfs mijn onderbroek nat. Ik knijp mijn sokken uit en leeg mijn schoenen. Tjerk koopt cola voor ons. Heerlijk. Tot de auto is het 1,5 uur of misschien meer volgens de gids. Het tempo is hoog. Marjolein en ik houden ons eigen tempo aan. Het is weer alleen bergop. Om de haverklap staan Marjolein en ik stil om bij te komen. We stellen ons doelen en we komen boven. Ondertussen staat er een auto. Er zitten al 12 mensen is en wij moeten er nog bij en een vrouw met kind uit het dorp. Dat gaat nooit lukken, de auto hangt al geheel achterover. Uiteindelijk gaan 3 kinderen naar de voorbank en kunnen we zitten. Iris zit op de grond. Bij de eerste beste heuvel staan we al stil. Iedereen eruit. Een Frans stel besluit om verder te lopen. Marjolein en ik blijven zitten. We komen weer boven met de auto en iedereen stapt weer in. Dit is ook van korte duur, de auto komt weer vast te zitten. Iedereen er weer uit, Marjolein en ik blijven zitten. De onderkant van de auto zit vast. De assen zitten tot ver in de modder. Er komen meer mannen bij. Ze graven en brengen een lier aan. Poging mislukt. Ze graven weer, brengen de lier aan aan iets dat steviger is. En ja hoor we gaan een stukje omhoog. De lier wordt aan een ander stevig materiaal aangelegd en we worden naar boven gehesen. Gelukt. Iris en Tjerk waren al een heel eind verder gelopen. We komen ze weer tegen. Ze stappen in. De rest van de reisgenoten is blijven lopen. Weer komen we vast te zitten. Tjerk en Iris gaan weer wandelen. De lier wordt uitgerold. De mannen drukken aan de voorkant. Helaas de auto gaat niet meer naar voren en achteren. De scheppen, hakmessen en ander gereedschap worden gepakt. Stenen worden achter de wielen geschept, modderpoelen worden dicht gemaakt. Ondertussen hebben wij onze lunch gekregen. Heerlijke rijst. Ik eet mijn bakje voor de helft leeg en geef het aan het jongetje dat voor mij zit. Marjolein doet hetzelfde als ik. Ze smullen ervan. Het is tijd voor een nieuwe poging. Het jongetje pakt de onderkant van de bloes vast van Marjolein. Aan alle kanten vliegt de modder door de lucht. Links en rechts van de auto wordt gekeken, maar nee net niet gelukt. Weer scheppen en uiteindelijk heeft de auto weer grip en hutsend en klutsend komen we boven. Iris en Tjerk hebben een heel eind gelopen en stappen weer in. Na nog een onderbreking komen we aan waar we uit moeten stappen. Nu is het nog lopen naar de hoofdweg. We lopen langs rijstvelden en bij het eerste bruggetje gaan het mis. Er liggen bamboestokken over een riviertje. De reling is niet meer aanwezig. De gids houdt mijn hand vast. Ik loop twee stappen en glijdt zo het water in, kopje onder. De stroming is sterk. Ik klim moeizaam omhoog. De raincover om mijn rugzak bevat nog veel water. Tjerk leegt hem. We lopen verder. Nog twee bruggen van bamboe met een leuning en een hangbrug en dan zijn we er. Ik drup nog na. De rugzak is alleen aan de onderkant nat geworden, alle spullen zijn nog droog. We stappen in de laadklep op de auto. Het is nog ruim een uur rijden. Iris en Marjolein zitten in de andere auto achter de chauffeur. We komen over 18 uur aan. Even wachten totdat Iris en Marjolein er weer zijn. Normaal gesproken is het vinden van een Tuk-Tuk niet erg moeilijk, maar deze keer is er geen Tuk-Tuk. Gelukkig zie ik er eentje aankomen, het is een grote. Tjerk loopt er op af en we kunnen instappen. Het Franse gezin staat nog bij het kantoor van The Gibbon Experience. Tjerk roept naar de chauffeur en wijst op het gezin. Ook zij stappen in, ze zitten in hetzelfde hotel als wij. Bij het hotel schrobt Marjolein de schoenen en ik spoel ze schoon, de originele kleur wordt weer zichtbaar. Daarna trek ik mijn natte kleding uit. Ik stap onder de douche. Ik was 2 keer mijn haar en boen mezelf helemaal schoon. Ik voel me als herboren. De vuile kleding doen we in een zak en de natte kleding laten we nog even buiten hangen. Na enige inkopen voor de reis van morgen te hebben gedaan, gaan we iets drinken en eten in het hotel. Daarna gaan we naar bed.
Kus, Lucie
-
20 Augustus 2018 - 05:58
Petra:
Goedemorgen allemaal,
Jeetje wat een verhalen, spannend en lijkt mij angstig wat jullie zoal mee maken tijdens het lopen.
Gelukkig goed afgelopen met Lucie je zal de volgende dag behoorlijk spierpijn hebben gehad en uiteraard vol met blauwe plekken.
De herfst treed deze week in weekend 25-26 aug. wordt het 17-18 graden.Het is kil, somber snel donker maar goed wie weet komt er nog een nazomer?
Hier verder alles oké, nog geen nalevering slippers en nog geen boekenpakket ontvangen.
Jullie derde week gaat in, veel plezier met alle komende ondernemingen.
Groetjes,
Petra en Sjors -
20 Augustus 2018 - 13:13
Lummie:
Hallo reis familie
O, Marjolein ik zie het zo voor mij de afgrond onder je ook ik heb een beetje hoogte vrees.
En Lucie die natte onderbroek was die wel van de rivier of was dat ook angst?
Tjerk en Iris wat zijn jullie bikkels zeg.
Maar wat een reis zeg ik verheug mij op al die mooie plekjes om die te zien.
Hier niks verder gebeurt ik ga vanavond naar Alie O.
En als er nog plaats is ga ik in September met een reisje met Alie B en vriendinnen.
Nu dat is het eerst weer voor vandaag doe voorzichtig en nog veel mooie dagen.
Liefs oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley