Aparte mensen die je tegenkomt als je reist
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein en Iris
06 Augustus 2019 | Thailand, Bangkok
Vandaag is de dag aangebroken dat we Phnom Penh gaan verlaten. Tot ziens Cambodja en tot over 11 dagen :) De wekker ging vroeg aangezien we redelijk vroeg vliegen. Om 5:15 ging de wekker en het is altijd vervelend als je nog lekker ligt. Nadat Iris en ik allebei gedoucht waren liepen we naar het ontbijt een stukje verder. Daar heb ik ook nog een mooie foto geschoten van de zonsopgang met mijn telefoon. Het ontbijt was dit keer een buffet en Iris en ik namen heel wat lekkers. Ik had watermeloen, soort wentelteefjes met maple syrup, aardbeienyoghurt en een pain au chocolat. Even goed eten voor zo’n dag als vandaag. Daarna liepen Iris en ik terug naar de kamer waar we onze tanden gingen poetsen en de laatste spullen inpakten. Met tuk-tuk reden we naar het vliegveld, maar de band van de tuk-tuk was blijkbaar een beetje zacht, want elke keer zaten mensen te wijzen naar de band. Dus maakten we even een korte pitstop om de band op te pompen en onze tuk-tuk chauffeur betaalde het mannetje dat de band even had opgepompt. We werden vlakbij de deur afgezet, wat erg fijn was met onze flightbags. Daarna gingen we inchecken bij de AirAsia balie, waar we de eerste aparte persoon van de dag tegenkwamen. Die vrouw vroeg hoe laat wij vertrokken en wij zo van 8:25. Toen zij zei van ooh, ik zie het al. Ik legde een flightbag op de band en toen ging ze zeuren van er zit een extra band aan de flightbag kan die niet binnenin. Wij zo van nee, dat kan niet. Het kan wel, maar daar hadden wij absoluut geen zin in, want dat ding zit er al vanaf het begin op en niemand zeurt, maar zij wel. Ook hadden wij het idee dat de weegschaal niet helemaal klopte, want op Schiphol waren onze tassen 16 en 18 kilo en nu ineens 19 en 18, wat erg apart was want er is meer uitgegaan aan gewicht dan erin. Maar goed, we zaten niet over de 20 kilo en we kregen onze vliegtickets. De securitycheck op Phnom Penh is wel chill hoor, want je moet je schoenen uitdoen, je tas op de band leggen en dat is het. Je hoeft niet je camera, powerbanks, iPad/laptop etcetera uit te pakken, heerlijk. Zo bleef mijn tas mooi ingepakt ;) We konden al snel het vliegtuig in. Iris zat bij het raam en ik zat in het midden. Maar toen kwam het hoor, kwam zo’n zenuwpees naast mij zitten. Ze ging de hele tijd van voor naar achter, selfies maken waar ik ook opstond, maar het begon pas toen we turbulentie kregen. Ging ze weer van voor naar achter, maar ook ging ze trillen, geluid maken met die papiertjes in de stoel enzo. Ik werd helemaal gek van haar. Ik dacht blijf gewoon rustig zitten, want als je zo druk doet gaat het alleen maar verkeerd. We hadden ook nog een maaltijd in het vliegtuig: rijst met pittige kip en ei. Nadat we geland waren in Bangkok op Don Mueang Airport moesten Iris en ik even het Thaise immigratieformulier invullen, want we hadden maar een pen die in de rugzak zat. We wisten gelukkig wat we moesten invullen, dus het ging erg snel. Toen begon het wachten, want we stonden in een enorme rij bij de douane. Daar waren mensen die het formulier niet goed hadden ingevuld of dat bij hun vingerscan of foto iets niet helemaal oké was. De vingerscan was nieuw, want we hoefden vorig jaar niet onze vingers te laten scannen. Ik geef even aan hoe dat proces gaat: eerst moet je 4 vingers van je linkerhand erop leggen, daarna je rechterhand en als laatste de twee duimen van beide handen. Daarna wordt je nog even op de foto gezet en mag je als het goed is Thailand in. Maar we hebben wel een half uur in de rij gestaan voordat we de douane door waren. Toen was het tijd om baht te pinnen, want ja met Cambodjaanse riel en dollars kom je niet ver. Gelukkig had ik nog even op mijn rekening gekeken of er genoeg opstond, want er was een afschrijving gedaan van mijn creditcard en dat wist ik niet. Maar geld overmaken gaat er snel, dus ik kon pinnen. Eerst deed één automaat het niet, dus probeerden we een andere en die deed het wel. Na geld gepind te hebben kochten we een internet-simkaart voor het internetboxje en boekten we een taxi naar het hotel. Het was namelijk een heel gedoe om daar met het openbaar vervoer te komen en een taxi is wat makkelijker. In de taxi kwamen we al helemaal een aparte man (de chauffeur) tegen, want toen we in de taxi zaten zei hij van “add this” en wij dachten dat het over de gordels ging, dus Iris zei “yes”. Maar hij bleef het maar op zo’n boze toon zeggen tot dat ik ineens dacht van misschien bedoelt hij “address”, want we hadden onze gordels al om. Iris en ik vonden die man al helemaal niets. Hij was super chagrijnig en sprak geen Engels. Het is al bijzonder, want wij spreken al niet heel goed Engels. Het is een prestatie om nog slechter Engels te spreken dan wij. Iris heeft haar ogen nog even dichtgedaan, maar ik keek lekker om mij heen tijdens de taxirit. Hij wilde ook nog de Highway nemen en wij zo van echt niet, want we gaan niet nog meer betalen. Daarnaast is een uurtje langer rijden voor ons ook niet erg. Ik vond het wel weer een leuk gezicht om de wolkenkrabbers en de andere gebouwen te zien. Ook de foto’s van de koning zag ik overal weer staan. Het voelde wel vertrouwd en fijn, want ja om eerlijk te zijn is zo’n omslag in het programma wel erg balen en vooral omdat je je ergens op verheugd hebt. Iris had dat gevoel ook van dat je een soort van teleurgesteld en verdrietig bent. Maar we hebben de knop omgezet en gaan nu genieten van Thailand. Deze reis heeft een rare aanloop gehad, maar nu ook door de taifoens dat we ineens in Thailand beland zijn. Aangekomen bij het Astera hotel kregen we te horen dat de kamers om 14:00 klaar waren, dus liepen Iris en ik naar het winkelcentrum verderop, want we hoorden dat je daar kon lunchen. Onze lunch was heel culinair, not, namelijk de McDonalds met kipnuggets, want daar had je WiFi om even de tijd door te komen. We hadden namelijk onze dagrugzakken op, maar die waren goed zwaar van alle spullen. Stipt om 14:00 konden we de kamer in en deze zag er prima uit. Daarna gingen we naar onze favoriete winkelcentrum Centralworld met de BTS (een bovengrondse metro). Even een kaartje kopen bij een loket aangezien we nog geen muntjes hadden en alleen maar grote biljetten. Centralworld is het grootste winkelcentrum van Thailand en daar waren we vorig jaar ook geweest. Iris en ik hadden daar goede herinneringen aan door vorig jaar en wilde daar gewoon even kijken. We zijn heel wat winkels in geweest, maar we hebben niets gekocht. Ook was er sprake van een zoektocht, want we hadden vorig jaar op de benedenverdieping bij een restaurant gegeten en daar wilden we weer eten. Maar we konden het niet vinden, dus begonnen we te zoeken en toen we het bijna op wilden geven zei Iris tegen mij op de bovenste verdieping zijn veel eettentjes. Met de roltrap omhoog en na daar ook even gezocht te hebben zei Iris van dit kan het wel zijn. En ja hoor, daar was het. We namen soort sateetjes met rijstballen en soort van loempia’s met citroengras en nog iets lekkers erin. We smulden van dit eten. Daarna gingen we weer terug met de metro en kochten we nog wat drinken bij de 7 Eleven (de supermarkt die je overal tegenkomt in Thailand).
Groetjes,
Marjolein
-
08 Augustus 2019 - 16:55
Mama:
Al twee kilo zwaarder geworden die tassen. Ik ben benieuwd welke cadeautjes in de tas zitten en allemaal voor mij zijn ;-). Kus mama -
08 Augustus 2019 - 18:23
Lummie:
O meiden wat weer een mooi verhaal.
Rare mensen kom je overal tegen en dat Engels valt wast mee anders hebben jullie gelogen tegen oma over de cijfers :-)
Nu maar fijn genieten samen in Thailand ook al was dat niet de bedoeling soms moet je kiezen en laat de pret niet verpesten.
Liefs oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley