Heen en weer met als doel een homestay bij de Iban

Vanochtend opgestaan na een nacht met veel gespetter van regen / airco's bij ons raam. Omdat dit hotel in Sibu geen ontbijt heeft zijn we naar een echte warme bakker gegaan om daar lekkere broodjes te scoren. mmmmmmmm. Na deze lekkernijen zijn we terug naar het hotel gegaan om onze dagrugzakken te pakken voor de homestay van vandaag. Helaas, we blijken maar 1 lakenzak bij ons te hebben en dat is een beetje lastig met z'n vieren. Dus naar een lokaal warenhuis gegaan om er een drietal bij te kopen. Maar geen lakenzakken te bekennen. Toen maar een twee- en eenpersoons dekbed gekocht. Leuk motief, maar volgens Lucie onbruikbaar op onze ietwat grotere bedden thuis. Na deze inkopen hebben we onze grote rugzakken in het hotel achtergelaten en een taxi genomen naar, een door de tourist information, aangeraden homestay. De taxichauffeur wist het te vinden, dacht hij!! Maar het bleek toch iets lastiger dan hij dacht. Na enige keren rondgevraagd te hebben kwamen we uiteindelijk bij het homestay adres aan. Tot mijn verbazing gaf het homestay gezin aan dat ze normaal van te voren geïnformeerd worden en dat er dus vannacht niet konden slapen. GGGGGRRRRRRRR. Dus, moraal van dit verhaal, terug naar Sibu.
Gelijk weer naar de tourist information gegaan om "verhaal" te halen. De medewerker snapte er niets van en heeft alles in het werk gesteld om toch nog vannacht een homestay mogelijk te maken. En hoi hoi, het lukte. Met een busje zijn we weer dezelfde weg als met de taxi gereden. Je raakt al een beetje bekend met de omgeving. De homestay familie stond ons al op te wachten. We werden heel vriendelijk ontvangen met allerlei lekkernijen. Na enige tijd kregen we een heerlijk avondeten voorgeschoteld, wat door de moeder van de chief klaargemaakt was. Emancipatie is hier nog niet echt doorgedrongen, want deze vrouw is van 4.30 tot 's avonds laat bezig met koken, schoonmaken, kleinkinderen opvoeden en nog vele andere zaken. Toen we dachten dat het eten klaar was, bleken ze nog kip op de barbeque gelegd te hebben. Deze mensen zijn super aardig en zeer gastvrij. Tijdens een lokale rijstwijn (smaakte een beetje zoals de japanse saké) werd ons veel verteld over hun leven en dat het koppensnellen, wat de Iban stam vroeger deed, nu toch echt voorbij is. In het verleden moest een man, welke wilde trouwen, met een schedel bij zijn schoonfamilie aankomen. Kunnen wij ons in NL niet echt voorstellen. Hierna vielen Iris en Marjolein zowat om van de slaap en zijn we lekker gaan slapen.

Tjerk

Hoi,
Ik ben heen en weer gegaan.We zijn s’octens vroeg met de taxi naar het longhouse gegaan. Toen zijn we weer teruggegaan omdat er geen plaats was. Toen gingen we naar de VVV toen zou hij het voor ons regelen en toen zijn we met een ander busje weer naar het longhouse gegaan. Toen kregen we wat pindas en wat koekjes. Toen kregen we veel eten en als toetje banaan. Toen roken we vuur en kregen we nog meer eten en toen ging ik slapen

Groet Iris

Lieve mensen,

We gingen een paar broodjes halen bij een bakker. Toen gingen we met de taxi naar de longhouses in Bawang Assan. De taxichauffeur ging aan mensen vragen. Eindelijk gevonden! Ging papa met de taxichauffeur naar die mensen. We moesten weer terug naar Sibu. Toen liepen we naar het VVV. Papa vertelde meneer die ons het gezegd had. Die regelde voor ons toch een longhous. We gingen met en meneer mee en die bracht ons naar een longhous bij een familie. Die familie was super aardig. We kregen super veel eten. Ze dachten die lusten wel veel :-).

Groetjes Marjolein :-)