Waar is het vliegveld?

Hoi piepeloi,

Vandaag namen we het vliegtuig van Loa Skyway naar Houayxay. Eerst was het tijd voor het normale ochtendritueel (wekker, douchen en aankleden). Daarna liepen we om 7:30 het hotel uit om ergens een ontbijtje te scoren, want we vonden het ontbijt in het hotel niks. Gisteren hadden we al een cafeetje gezien waar je als het goed is kon ontbijten, dus daar liepen we heen. We hadden gekozen voor twee yoghurt met fruit en een ontbijt voor twee personen. Alleen we kregen maar een ontbijt voor twee personen, maar het was meer dan genoeg. In dat ontbijt zat thee/koffie, sinaasappelsap, kaas, worst, jam, boter, een bruin stokbrood, croissant en een Deens broodje met gele vulling erin. Ook namen we alle vier nog een smoothie van verschillende bessen. Het was allemaal echt heerlijk! Ik had nog even de laatste spullen ingepakt en we tilden alle spullen naar beneden. Na het betalen van de kamers en alvast de taxi moesten we wachten op de taxi. Met de taxi reden we naar het vliegveld van Vientiane. We moesten naar het deel van de binnenlandse vluchten, want Houayxay, ligt in het noorden van Laos. We konden nog niet inchecken, want de balie was nog niet open dus gingen mama en ik rustig op een stoel wachten, terwijl papa en Iris een rondje aan het lopen waren. De flightbags kregen bij het inchecken geen sticker en een geprint label, maar een handgeschreven label. Bij de douane werd even naar het paspoort gekeken en de security check ging helemaal oké. Het was wachten tot de het vliegtuig in mochten en liepen we naar het propellervliegtuigje. De vlucht duurde maar een uurtje, dus even de ogen dicht. Maar toen kwam een stewardess met water en lekkere kokosnootkoekjes. Waar ik me het meest over heb verbaasd is dat kleine kinderen hun gordels niet vast hadden tijdens het landen en zelfs op de stoelen gingen staan. Na een landing op een kleine baan, moesten we een gebouwtje in die op slot ging aan de kant van het vliegtuig en onze bagage werd op een kar gelegd. Deze kar stopte bij het gebouwtje en de deur ging weer open. Je moest zelf je bagage van buiten naar binnen tillen en daar werd gecontroleerd of je de juiste bagage had. Met een tuk-tuk werden we naar het hotel gebracht. Even chillen op de kamers en genieten van het uitzicht aan de rivier. Ook hebben we even geskypet. Daarna gingen we naar het kantoor van Gibbon Experience met de took-took om ons aan te melden en onze rechten af te staan via een contract. We kregen alvast onze handschoenen voor het ziplinen. We gingen wat eten bij een restaurant. Ik at ananasrijst met garnalen en deelde een bijgerecht met kip en cashewnoten met papa en mama. We kochten aan de overkant van de straat flesjes water en wc-papier voor de gibbon experience. Met de took-took gingen we terug naar het hotel.

Liefs,
Marjolein

De rugzakken worden weer ingepakt. Vandaag vliegen we van Vientiane naar Houayxay met Lao skyway. We lopen het hotel uit en vlakbij de fontein is een bakkerij. We stappen binnen en bestellen een ontbijt. Heerlijke baguettes een schaal met worstjes, ham, kaas en een soort metworst en yoghurt met fruit bestellen we. Het is heerlijk! We lopen terug naar het hotel. Er staat geen minivan in de buurt van het hotel zoals de man gisteren bij de receptie verteld heeft. Er wordt gebeld voor een taxi. 5 minuten later is deze ter plekke en we laden onze spullen in. Het vliegveld van Vientiane is niet erg groot. De balie van Lao skyway is nog niet open. We gooien de flessen water leeg. Niet veel later is balie open. We checken in en lopen daarna door naar de douane. We krijgen een stempel op de boarding pass en mogen verder. Om 12 uur.vertrekt het vliegtuig. Er zitten 100 mensen in. Onderweg krijgen we kokoskoekjes en water. Een uur later landt het vliegtuig op Houayxay, een klein vliegveld met een klein kantoor. We lopen over het vliegveld naar het kantoor. Met een minitruck wordt de bagage opgehaald en buiten het kantoor gelegd. We halen de rugzakken op en gaan met een Took-Took naar het hotel. Tjerk en ik hebben de mooiste kamer met aan twee kanten uitzicht om de rivier. De rugzakken laten we staan en nemen een Took-Took naar het dorpje, schrijven ons in bij de Gibbon Experience en gaan daarna iets eten. De chauffeur van de Took-Took is blijven wachten en brengt ons weer naar het hotel terug. Ik pak mijn spullen alvast voor de Gibbon Experience in de dagrugzak. De komende 3 dagen zijn we niet bereikbaar en leven we in de jungle. We drinken nog iets bij het hotel en gaan daarna slapen.

Kiss